1) Het appartement in Londen waar de hele band woonde, is op basis van getuigenissen tot in de kleinste details nagebouwd (conclusie: ze waren extreem vies)
2) Ze hebben handgeschreven songteksten, met de hand ingevulde vragenlijsten voor de fanclub uit de begintijd en mini-dagboekjes van Keith waar hij als een schooljongetje vertelt over welke gitaren hij allemaal gaat kopen
3) In verschillende ruimtes zijn outfits van de bandleden tentoongesteld en die kun je van heel dichtbij bekijken. Hoogtepunt! Zeker die van Keith en Mick.
4) De aparte ruimte waarin alle Sympathy For The Devil outfits tentoongesteld worden in combinatie met videobeelden: hoogtepunt.
5) Er is een zaal die in het teken staat van plaatopnames en je kunt hier ook zelf met een mengpaneel aan de slag. Dit betekent dat je instrumenten en zang kunt isoleren, zodat je precies hoort wie wat doet. Leuk en soms hilarisch (de backing vocals van Start Me Up zijn echt een ervaring)
6) De verschillende zalen waar videobeelden vertoond worden: indrukwekkend
7) De instrumenten van de bandleden, waarop je ieder krasje, deukje en schaafplekje kunt zien. Op ieder van de instrumenten werd een beetje geschiedenis geschreven en je zult niet vaak de kans krijgen om ze van zo dichtbij te bewonderen.
8) De Andy Warhol werken van Mick die je tegen het einde van de tentoonstelling tegenkomt. Wil je meenemen. Mag niet.
9) Alle foto’s, met name uit de jaren ’60 en ’70, zijn sowieso echt kunstwerken op zich. Wil je ook meenemen. Mag ook niet.
10) Wat is er leuker dan aan het einde van een museumbezoek lekker neuzen in de museum-winkel? Een museumwinkel die vol ligt met Rolling Stones merch! En daar kun je dan bijvoorbeeld weer wel mooie afdrukken kopen om in te lijsten.
Tentoonstelling bezoeken? Iedere zaterdag gaan er nieuwe kaarten in de verkoop via de website.
Trends & Nieuws
- BrunoPress