Waarom mannen knettergekke wezens zijn (2): hun le-vens-ge-vaar-lij-ke griep

Het coronavirus? Een kind baren? Een bombrief die zo in je gezicht ontploft? Veertig dagen door de woestijn zeulen zonder een druppel water? Een precisiebombardement waarbij alle bommen precíés op jouw hoofd vallen? Door de bliksem worden getroffen? Bungeejumpen met een slecht functionerend elastiek en met je billetjes middenin een cactus landen? Een vat radioactief afval over je heen gegoten krijgen terwijl je net op een legoblokje gaat staan met je blote voeten?

Het valt allemaal in het niet bij wat een man doormaakt als hij griep heeft. Volgens de man dan. Een man met griep gedraagt zich alsof hij al het leed van de wereld, wat zeg ik, het universum met zich meedraagt. Hij is tot niets meer in staat. Volgens de man dan - dat is een terugkerend zinnetje in dit stukje. Een zombie is het zonnetje in huis, één en al levenslust en vrolijkheid uitstralend, vergeleken bij een man met griep. Een man met griep is een levend kadaver. Volgens de man dan.

Toch heeft een man, en dat is nauwelijks te bevatten, hetzelfde griepvirus onder de leden dat ook vrouwen treft. Er bestaat niet zoiets als het mannengriepvirus - een gemuteerd virus dat gedrag beschreven als in de bovenstaande alinea enigszins zou rechtvaardigen. Nee hoor, het is gewoon het huis- tuin- en keukengriepvirus, waar vrouwen gewoon vrolijk in de rondte mee dartelen - in verhouding tot hoe de man ermee omgaat dan...

Je gaat je afvragen hoe de wereld eruit zou zien als niet vrouwen maar mannen de fysieke lasten van de voortplanting zouden moeten dragen. Bij een niet bevrucht eicelletje zou de man iedere maand een week lang kermend in de foetushouding onder de bank liggen, en daarbij om de vijf minuten huilend schreeuwen: "IK BLOED, IK BLOED!". Bij een wél bevrucht eicelletje zou het leed helemaal niet te overzien zijn. Dan zou een man namelijk moeten baren. Het zou niet tot een geboorte komen, denk ik. Of misschien alleen onder diepe narcose, met een keizersnede. De chirurg die 'm uitvoert zie ik al kijken als-ie het kind eruithaalt en een pielemuisje aan het lijfje ontdekt: "Ah nee, nog zo'n aansteller erbij op planeet aarde..."