:format(webp)/https://cdn.pijper.io/2020/08/1horSYKCzMKpF21597047759.jpeg)
1) De dingen die je reblogde (aesthetic foto’s) en de dingen die je likete (memes) waren compleet verschillend
2) Je zit gedachteloos te scrollen tijdens de les en ineens BAM: een enorme piemel op je tijdlijn
3) De frustraties van infinite scroll. Even niet opletten en je kon opnieuw beginnen
4) De vreugde als er een ‘1’ bij het envelopje stond, om vervolgens te ontdekken dat het gewoon weer een bot was
5) Jouw eigenwaarde hing volledig af van het aantal notes dat je kreeg bij je selfies
6) Je was ervan overtuigd dat je voor altijd op Tumblr zou blijven. Er was niets beters
7) Je was ook altijd wel een beetje bang dat vrienden of kennissen je Tumblr zouden vinden
8) En kon de pagina nooit openen in de buurt van je ouders (zie punt 2)
9) Na een reblog, checkte je altijd je eigen blog om te kijken of de foto de aesthetic niet verpestte
10) De struggle als je Tumblr een specifiek thema had en je iets wilde rebloggen dat er niets mee te maken had. Zou dat je volgers kosten?
11) Deze vibe
12) Tumblr gebruik je eigenlijk al tijden niet meer, maar je gebruikt je Insta stories nu als een soort verlengde ervan, omdat je het toch wel mist.
De Leven
- Pexel