10 Mensen delen welke woorden ze tot voor kort verkeerd uitspraken

Je hebt allemaal wel zo'n woord waarvan je uiteindelijk hebt geleerd dat je het al je hele leven verkeerd zei. Op Reddit delen Nederlandse gebruikers welke woorden zij tot voor kort verkeerd hebben uitgesproken. We zetten er een aantal op een rijtje. Wie weet leer je er nog iets van.

1) Oisterwijk en Goirle

Oisterwijk is dus gewoon Oosterwijk met een soort stille 'i' en Goirle is niet op z'n Frans een soort 'Gwaarle' maar gewoon Goorle. Why. Hetzelfde geldt trouwens voor de Rotterdamse wijk Charlois. Dat spreek je uit als 'Sjaarloos'.

2) 'Ik dacht altijd dat het ontroerend goed was'

In plaats van onroerend goed, dus. Echt om te huilen. (Trouwens, wie dacht dat ook tot op dit specifieke moment?)

3) 'Mijn vader zegt altijd 'konigin' in plaats van koning-in'

'Maar misschien is dat wel gewoon Brabant. Hij zegt trouwens ook expresso.'

4) De klassieker: bommelding

We hebben op de basisschool allemaal weleens bommel-ding gezegd in plaats van bom-melding, tot hilariteit van de klas. Maar goed, die doe je één keer hardop verkeerd en daarna nooit meer. Banaanvraag is er trouwens ook zo een.

5) Haspel gaat altijd verkeerd

In de categorie weps, is er natuurlijk ook hapsel.

6) Dit is meer een irritatie, maar mensen die cover (als in van een liedje) uitspreken als kuffer

Hetzelfde geldt trouwens voor country (kuntrie). Maar het lijkt wel alsof een hele generatie geleerd heeft om de Engelse 'o' als een 'u' uit te spreken.

7) 'Blijkbaar legde ik altijd de klemtoon verkeerd bij Spanjaarden.'

'Op het jaarden-gedeeltje in plaats van het span-gedeelte.'

8) Tragedie

'Niet heel recent, maar tot een paar jaar geleden sprak ik tragedie uit als 'trage-die'

9) Tandpasta

'Ik zeg tampasta en niet taNDpasta'. Dit is er trouwens ook eentje waarvan je je zeer waarschijnlijk nu realiseert dat je dit zelf ook doet. Best gek want niemand zegt tamenborstel.

10) Het spreekwoord 'dat is lood om oud ijzer'

'Mijn zusje én ik hebben altijd het spreekwoord "dat is lood om oud ijzer", verkeerd verstaan. Ongetwijfeld de schuld van een Brabants accent van (groot)ouders. Wij verstonden, onafhankelijk van elkaar, "dat is loter maar wijzer". Geen idee wat loter was, maar wijzer klopte contextueel nog enigszins. Pas heel recentelijk kwamen we erachter dat wij onderling wel hetzelfde zeiden, maar dat het échte spreekwoord anders was.'