De grootste strijders van Nederland: mensen die deze temperaturen met blote enkels te lijf gaan

Zelf kom ik vanaf pak 'm beet begin november al alleen onder m'n bankdekentje van vandaan als het echt hoogstnoodzakelijk is - denk aan de kleine boodschap, de grote boodschap en natuurlijk ook echte boodschappen in de supermarkt. Als ik me dan in de kou eens richting de supermarkt beweeg, aangekleed als een eskimo met wintertenen, dan kom ik jullie tegen. De echte strijders. Het groepje mensen dat dapper weerstand biedt tegen de winter, een dikke middelvinger opsteekt naar meneer Celsius. Ik heb het natuurlijk over:  

Enkelsokjesdragers in de winter

Waar ik bibberend met m'n hoofd naar beneden, verstopt in muts én capuchon, in zes paar sokken en m'n moonboots over straat schuifel of fiets, is er ook een groep die fier omhoogkijkend de temperatuur een ferme trap in de kloten geeft. Jullie lopen of rijden over straat alsof er om de hoek van de volgende straat een pina colada op je staat te wachten, niet bang om enkelgriep op te lopen. Het is een beetje zoals in het gifje hieronder (en onder dat gifje gaat deze lofzang op jullie door..)  

Jullie zijn dapper. Mochten jullie in een andere tijd zijn geboren, dan hadden de Duitsers het hier niet vijf jaar voor het zeggen gehad. Met een paar van jullie erbij hadden we die WK-finales in 1974, 1978 en 2010 wél gewonnen. Jullie zijn namelijk winnaars. Jullie hebben ballen (m/v). Niks is zo'n krachtig signaal tegen die kutwinter als een stel blote enkels. Dan denkt zo'n hogedrukgebied met koude Noordpoolpoollucht dat hier aan komt waaien ook wel even van: 'potverdomme, die mensen blijven  gewoon met blote enkels rondlopen, ik vertrek weer hoor!' 

Jullie zijn er dus de oorzaak van dat het, na een helse winter, weer lente wordt in dit land. Hou vol strijders, we kunnen niet zonder jullie!