BZV | Geert Jan de praatmachine, snuivende boer Jan, 'Hannibal Lecter' Geert en de altijd vrolijke Annemiek

Annemiek

De logeerweek vormde bij Annemiek een hinderlijke onderbreking van een bingewatchsessie - waarschijnlijk The Walking Dead ofzo - onder haar kleedje. Had je die irritante Steven, die potverdomme ook nog met een cadeau aan kwam zetten. Wat denkt die vent wel niet?! En die andere twee kwamen ook nog. Pffffffffffffff. Als we door de corona nog niet in de put zaten, dan zorgde Annemiek met haar ijzige gedrag daar wel voor. Annemiek zit inmiddels waarschijnlijk compleet gelukkig in zelfquarantaine, zonder al die vervelende mensen op haar heen.

Slechts toen het over paarden ving, kwam er enigszins leven in de brouwerij. De termen 'goedgekeurde hengsten' en 'empryospoelen' vielen. Jelte keek alsof hij net de doorgespoelde embryo van een goedgekeurde hengst had doorgeslikt. En ik op de bank ook. Waar ging dit in vredesnaam over? Hoe dan ook, het lijkt er op dat Annemiek op deze manier haar prins op de goedgekeurde hengst niet tegen gaat komen...

Geert

Bij Geert een heel andere sfeer. Of ja, het begon best wel beangstigend, want hij zei als eerste: "De vrouwen zijn klaar om gecharmeerd te worden...", met zo'n evil lachje erachteraan dat deed vermoeden dat Geert met charmeren Hannibal Lecter-achtige praktijken bedoelde. Want zo klinkt Geert bij nader inzien eigenlijk wel: als de Brabantse versie van Hannibal Lecter.

Maar verder was het wel gezellig hoor. Vera ontpopte zich als de vrouwelijke Geert Jan (zie zijn stukje voor wat ik daarmee bedoel, maar het heeft met praten te maken..) en eiste de meeste aandacht op - al was het maar vanwege haar camel toe. Er vond niet geheel onlogisch - want Geert woont naast een sprookjeskasteel - een boerenversie van hét Assepoester moment plaats: Vera paste een paar laarzen, waar Geert na een poosje flink aan stond te trekken, ondertussen iets over maat 36 schreeuwend. Dat zou je romantisch kunnen noemen.

Bastiaan

Daar aan de kust, de Zeeuwse kust, waar ze witloffeesten geven. En netwerkbijeenkomsten die toch nét even belangrijker zijn dat dat hele vrouwzoekgebeuren. Verder was het allemaal wel koek en ei - door Elise op de fiets in de regen meegebracht. Behalve dan dat de belofte van Bastiaan om na de netwerkbijeenkomst te koken bleek te bestaan uit al telefonerend kijken hoe drie vrouwen kookten. Hij vatte het hele concept nog wel mooi samen: "Het is een kwestie van koken en dan opeten." Ware woorden.

Geert Jan

Woorden, daar heeft Geert Jan er ook wel een paar van klaar. Eerst lijkt het nog wel leuk - een seconde of vijf - maar dan blijkt die op z'n sokken door het huis schuifelende patatbakker toch vooral een onuitstaanbare man. Mijn persoonlijke coronanachtmerrie: met Geert Jan in quarantaine zitten. Hij is hét voorbeeld van De Grapjesoom, de man die iedere kringverjaardag tot een hel kan maken met z'n grote muil.

Wat eigenlijk die hele Geert Jan in één scène samenvatte: dat hij bij het eten vroeg of er nog iemand een moment stilte wilde nadat hij zelf net al een kuub patat naar binnen had geschoven. Stilte en Geert Jan. Jaja...

Jan

Bij Jan kabbelde het allemaal een beetje voort totdat hij al kauwend (dat gaf al iets weg) op een stukje worst uit de pasta maar eens even zei dat hij meer dan alleen mestlucht opsnuift en ook er ook weleens een pilletje ingooit. Nou, dat pilletje viel mooi verkeerd.. Doodse stilte. Ongemakkelijk gedoe. Vooral Froukje bleek zijn tegenpool. Alhoewel, ze gaf toe ook wel eens een hijs gehad van een elektronische sigaret. Foei Froukje!