/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2020%2F03%2F3QHtVsbUCYzq2o1584352787.jpeg "naam")
1) In de aanhef van een e-mail wordt je naam standaard verkeerd gespeld. Hoe kan dit? Hoezo gaat het dan wel goed in het e-mailadres?
2) Je reageert op ongeveer 10 verschillende uitspraken van je naam
3) En bent lang geleden gestopt iedereen te corrigeren
4) En als je dat wel doet, is er altijd 1 persoon die het verkeerd BLIJFT zeggen, ook na tien verbeteringen
5) Soms twijfel je eraan of je je eigen naam wel goed zegt
6) Toen je een kind was, had je de grootste moeite met het uitspreken en spellen van je eigen naam
7) Bij het oplezen van de namen op school zei je maar alvast dat je aanwezig was op het moment dat je wist dat je de volgende op de lijst was om iedereen tijd te besparen
8) Na een eerste ontmoeting geven mensen je al vrij snel een bijnaam, want dat is makkelijker
9) Vragen als: ‘waarom heb je zo’n moeilijke naam’. Weet ik veel. Het is niet alsof ik het zelf bedacht heb?
10) Je ziet de paniek in iemands ogen als je je voorstelt
11) En je spelt je naam eigenlijk automatisch voor een onbekende
12) Dat is vooral aan de telefoon een hele uitdaging. ‘Het is met een J, de J van Johan. Op de plaats waar je waarschijnlijk een G hebt gezet. En met een C, niet met een K. De C van Cornelis.’
13) Als je niet alleen een moeilijke, maar ook een lange naam hebt, is er NOOIT genoeg ruimte op officiele formulieren. Die met een blokje per letter zijn het ergst.
14) Maar eerlijk is eerlijk: je hebt je naam zelf ook wel eens verkeerd geschreven.
Puur omdat je haast had of zo dan hè. Het zijn ook wel heel veel letters in een hele vreemde volgorde.